Günter Kunert, Ποιήματα

Günter Kunert, Ποιήματα

 


Βερολίνο, 2 η ώρα το πρωί

Τα μαγαζιά εκεί κάτω φέγγουν σαν να΄θελαν
να διευκολύνουν τους νεκρούς να βρουν το δρόμο.
Οι κάτοικοι της πόλης αρχίζουν να παγώνουν σαν τις μούμιες
σιγά σιγά. Τα αυτοκίνητα κοιμούνται
δίχως όνειρα. Μοιάζει λες και δεν θα ξημερώσει πια
άλλο ξύπνημα. Ό, τι κινείται
πίσω απ΄αυτό ή εκείνο το παράθυρο,
σκηνοθετεί τη φαντασία μας. Την ώρα αυτή
επιβραδύνεται ο σφυγμός της μητρόπολης
μα και ο δικός σου.
Μια άτονη αντανάκλαση
στο ταβάνι. Όποιος δεν είναι απόλυτα
αυτού του κόσμου, τώρα μπορεί να προσποιείται
ότι ζει.

*
Διαβατάρικο

Οι μεγάλοι Χλωμοί περνούν βουβοί,
βυθισμένοι
σε άγνωστες σκέψεις. Ένα αδέξιο τρέκλισμα
το βάδισμά τους χωρίς προορισμό. Θέλω
ν΄ακολουθήσω τους νεκρούς γιατί σταλάζουν βάλσαμο.
Σ΄αυτούς χρωστώ την αίσθηση του ξένου
που κάνει πολλούς άλλους και πονούν.
Εμένα όμως μ΄αγκαλιάζει απαλά
το όμορφο τίποτα, το γόνιμο κενό,
ο εαυτός μου,
που απολαμβάνει αλλόκοτα την αποξένωσή του
χωρίς παράπονα ποτέ,
από τις σάρκες και το γήινο φορτίο λυτρωμένος.

`
*
Τυχαία αρχαιολογικά ευρήματα

Ένα φορτηγό τραντάζει την άσφαλτο΄
συρτάρια ανοίγουν
σαν από κάποια μυστική διαταγή.
Περασμένα ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια,
πράγματα άχρηστα, ανώφελα:
φωτογραφίες με κοιτάζουν μουτρωμένες
που τις αγνόησα τόσον καιρό,
άκυρα κέρματα θρηνούν
την ανεπάρκειά τους, συνδετήρες
χωρίς απασχόληση, κονδυλοφόροι
με μελάνι ξεραμένο που ήξεραν κάποτε
γραφή, μια απόδειξη ξενοδοχείου θυμίζει
ένα μακρινό κρεβάτι, ψίχουλα
και σκόνη - οι ηγεμόνες
της ύπαρξης - και μια καρτ ποστάλ
από το Πουθενά με χαιρετίσματα
απ΄τον κύριο Δυσανάγνωστο. Κλείσε
τα κολουμβάρια
της ακούσιας ύπαρξης σου
μέχρι το επόμενο φορτηγό!

*
Ξενοδοχείο

Σβήνουν τα βήματα
σε άδειους διαδρόμους
που φέγγουν λάμπες αιώνιες. Πόρτες, η μια δίπλα στην άλλη,
και πίσω τους τα εξομολογητήρια κρεβάτια. Φωνή καμιά,
κανένας αναστεναγμός, κανείς δεν γνωρίζει κανένα.
Κάποιες φορές σε συναντά
ένα ανοιχτό δωμάτιο
που το΄χουνε παστρέψει από κάθε μυστικό.
Μια Ασιάτισσα σκυμμένη πάνω από ένα σεντόνι
χαμογελά πονηρά. Μοιάζει με ζωντανό άγαλμα
από το μακρινό ναό του επαγγελματικού Απόρρητου.
«Απαγορεύεται η χρήση του ανελκυστήρα
σε περίπτωση πυρκαγιάς!»,
διότι εκεί περιμένει η Ημέρα της Κρίσης
τους κολασμένους
τούτης της γης,
οι οποίοι πλανώνται πλάνην οικτράν πιστεύοντας
ότι εξοφλώντας το λογαριασμό του δωματίου
θα έχουν κι απ΄το κρίμα τους απαλλαχθεί.

*
Ιαματικά λουτρά στο Bath της Αγγλίας

Νερό αναβλύζει κοχλάζοντας
από την Κόλαση. Πειστήριο αποτελεί
η μυρωδιά από θειάφι. Ακόμα και οι Ρωμαίοι
υποψιάζονταν του νερού αυτήν την προέλευση
κι εφάρμοσαν στην έξοδο της αφρισμένης μπούκας
το πρόσωπο γοργόνας.
Από ένα στόμα ανοικτό εκρέουν κύματα ατμού
και ένα ανεπάντεχο μουρμουρητό -
χρόνια αλαμπουρνέζικα,
ακάματο de Profundis
που καλεί από τα βάθη
σε δωρεάν επίσκεψη
τους λάτρεις του μυστηρίου.

*

Google Earth

Παντοδύναμο πράσινο με περιβάλλει:
ασπίδα από το κακό μάτι
των Ερινυών. Εδώ δεν θα με βρει
καμιά τους. Σ ΄ένα στενό παγκάκι πλαγιασμένος
παριστάνω το διακριτικό στοιχείο
του κήπου. Πάνω από μένα
αραχνοΰφαντα σύννεφα, άφθονος ουρανός,
ένα γεράκι μέσα του που κάνει κύκλους
κι ένας δορυφόρος.
Ο τελευταίος μού στέλνει μια φωτογραφία,
μια ορθογώνια απεικόνιση
του υπολείμματός μου
καταμεσής ευρύχωρων εκτάσεων΄
μια μικροσκοπική απεικόνιση σε μέγεθος νυχιού,
ώστε να μείνω κι εφεξής
απαρατήρητος.

*
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης