Günter Grass, Ποιήματα

Günter Grass, Ποιήματα


Ασκητισμός

Η γάτα μιλά.
Μιλά; Και τι λέει;
Λέει τις νύφες και το χιόνι να μαυρίσεις
με ένα μολύβι που να είναι αιχμηρό,
πως πρέπει να αγαπάς το γκρίζο χρώμα
και να λατρεύεις τον μουντό καιρό.
Η γάτα μιλά.
Μιλά; Και τι λέει;
Να τυλιχτείς στην βραδινή εφημερίδα,
σ΄ένα σακί όπως οι πατάτες να χωθείς
κι αυτό το ρούχο ανάποδα να το γυρίζεις,
ποτέ με ένα καινούργιο στη ζωή να μην ντυθείς.
Η γάτα μιλά.
Μιλά; Και τι λέει;
Λέει το Ναυτικό να καταργήσεις,
πως ως και τη σημαία πρέπει να μαυρίσεις,
κεράσια επίσης, παπαρούνες και το άνοιγμα της μύτης
και πάνω στα γεράνια στάχτη να σκορπίσεις.
Πρέπει - η γάτα συνεχίζει -
να τρέφεσαι μονάχα από νεφρά, συκώτι, σπλήνα
και με του ξέπνοου πνεύμονα τη χαλασμένη γλίνα΄
σπλάχνα σκληρά, μπαγιάτικα να τρως για να χορτάσεις,
ούρα νεφρών ανέρωτα να πίνεις αν διψάσεις,
σε μαυρισμένη κατσαρόλα να τα μαγειρεύεις -
έτσι να συντηρείσαι κι έτσι τη ζωή σου να πορεύεις.
Κι εκεί, στον τοίχο πάνω, που παλιά αναμασούσε
μια πράσινη εικόνα ένα τοπίο διαρκώς,
πρέπει με το αιχμηρό μολύβι σου να γράψεις
τη λέξη μες στο κάδρο «Ασκητισμός». Γράψε: «Ασκητισμός».
Αυτό, λοιπόν, λέει η γάτα: «Γράψε, Ασκητισμός!»


(Σ. τ. μ.: Το ποίημα «Ασκητισμός» περιλαμβάνεται στην δεύτερη ποιητική συλλογή του Γκύντερ Γκας που κυκλοφόρησε το 1960. Στο πρωτότυπο, το ποίημα είναι γραμμένο σε ελεύθερο στίχο. Ωστόσο, λόγω των επαναλήψεων, αλλά και εξαιτίας του ύφους του περιεχομένου, το ποίημα παρουσιάζει ένα τέτοιο ρυθμό, ο οποίος κατά την μεταφραστική διαδικασία με ώθησε να μεταγράψω τον ποιητικό λόγο στην ελληνική γλώσσα σε -περισσότερο ή λιγότερο - ομοιοκατάληκτη μορφή.)
*

Παρασκευή

Φρέσκιες ρέγκες,
σε μια εφημερίδα τυλιγμένες,
κουβαλούσα στο σπίτι.
Ηλιόλουστος και παγωμένος
ήταν ο καιρός.
Οι νοικοκυραίοι έριχναν στα πεζοδρόμια χαλίκι.
Με το που έφτασα στις σκάλες του σπιτιού,
οι ρέγκες άρχισαν
να διαποτίζουν την εφημερίδα.
Γι΄αυτό έπρεπε να ξύσω
από τις ρέγκες το χαρτί,
πριν να τις καθαρίσω.
Πετάγονταν λέπια
και μου αποσπούσαν την προσοχή,
γιατί έμπαινε ο ήλιος στην κουζίνα.
Όπως καθάριζα τις ρέγκες,
διάβαζα την εφημερίδα,
που ήταν βρεγμένη και παλιά.
Εφτά ρέγκες είχαν αυγά,
γεμάτες σπόρο ήταν τέσσερις΄
η εφημερίδα όμως ήταν κάποιας Τρίτης.
Κακά ήταν τα μαντάτα στον κόσμο:
δεν εγκρίνονταν δάνεια.
Εγώ όμως στριφογύριζα πράσινες ρέγκες σε στεγνό αλεύρι.
Μόλις όμως οι ρέγκες στο τηγάνι αγγελοσκιάχτηκαν,
πήγα κάτι να πω βαρύς και προβληματισμένος
πάνω από το τηγάνι.
Σε ποιόν όμως αρέσει να κάνει κήρυγμα
σε ρέγκες
για τη συντέλεια;

(1960)
 
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης