Gerrit Wustmann, Ποιήματα
Gerrit Wustmann, Ποιήματα
πράσινα ενδεδυμένη
μετά από χρόνια σήκωσα
το βλέμμα από το πράσινο φουστάνι σου
τα γαλάζια σου μάτια κατάπιναν
καθετί κόκκινο
από τα οκτώ δωμάτια του σπιτιού μας
έμειναν εφτά
μετά από χρόνια σήκωσα
το βλέμμα και το συκώτι μου έκαιγε
σαγκί, βάλε να πιώ
*
απέναντι
γιατί να πιστεύεις ακόμα
πως η ιστανμπούλ περιμένει εσένα
πως περιμένει ένα όνειρο
ή να περάσουν τα πουλιά
κάθεσαι στην ακτή
του ουσκουντάρ και απέναντι
η πόλη ντυμένη στον καπνό
κλείσε τα μάτια
περίμενε τον σεισμό
περίμενε τους νέους άντρες
από την ανατόλια ντύσου
στα μαύρα όπως αυτοί
μην περιμένεις
την ινσταμπούλ
χτίσε τη νύχτα να μπεις
ένα σπίτι και το πρωί
πυρπόλησέ το
*
#şiirsokakta
ακόμη σκέφτομαι
εκείνα τα ποιήματα
που θέλαμε να γράψουμε σε πέτρες
στο πάρκο
τα μαύρα φτερά
των γλάρων
τα δάχτυλα σου
το μολύβι
*
γράμματα
(με τον τρόπο του σεϊέντ αλί σαλεντί)
γράμματα γράψε στη ρίρα
που τα υπαγορεύει ένα πουλί μέσα από ένα κλουβί
απ΄το κλουβί του
λέει στο περιστέρι ιστορίες για ύψη
γράμματα γράψε στη ρίρα
δεκάξι με δεκάξι στίχους
προσεκτικά δίπλωσε τα σαν τα ματόκλαδα σου
το πρωί και δώσε τα στο πουλί
μες απ΄ το σύρμα του κλουβιού
να τα αποστηθίσει:
αγαπητή ρίρα
εμείς εδώ τραγουδάμε
ένα μπερδεμένο τραγούδι
*
galata kulesi στο βάθος
τη νύχτα τα ακόρντα του σιτάρ
και το κλάμα από το σάζι του άντρα
που κάθεται πάντα εδώ το κλάμα
των δέντρων και τα βιολιά
που ακούγονται από παράθυρα
δυο η ώρα το πρωί κουρδίζει
ένας αγροίκος μουσικός το τελευταίο
όργανο πριν να ταϊσει τις τελευταίες
γάτες ένα τελευταίο τσάι
μια τελευταία ακόμη μόνο αυτή η τελευταία
ματιά αυτό το γέλιο και
τα φώτα των πλοίων τη νύχτα
στο βόσπορο
*
βερολίνο ΙΙ
η καρέκλα που κάθεσαι
μπροστά στον καθρέφτη που μέσα του
καθρεφτίζονται οι κουρτίνες θολές
είναι μια αθόρυβη καρέκλα
κάνει να θροϊζει το δέρμα σου
τα μπράτσα της χαϊδεύουν τα χέρια σου
που δεν ξέρουν
από πού να κρατηθούν
οι λέξεις
ξεγλιστρούν απ΄ τα χέρια σου πέφτουν
σε ρωγμές σε γωνίες μικρές
μέχρι να τις βρει
κάποιος
.
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
*
Ο Γκερρίτ Βούστμανν γεννήθηκε το 1982 στην Κολωνία. Σπούδασε Φιλολογία των ανατολικών χωρών, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας και της Βόννης. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και πεζά σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ιταλικά, Τουρκικά και Περσικά. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας.
πράσινα ενδεδυμένη
μετά από χρόνια σήκωσα
το βλέμμα από το πράσινο φουστάνι σου
τα γαλάζια σου μάτια κατάπιναν
καθετί κόκκινο
από τα οκτώ δωμάτια του σπιτιού μας
έμειναν εφτά
μετά από χρόνια σήκωσα
το βλέμμα και το συκώτι μου έκαιγε
σαγκί, βάλε να πιώ
*
απέναντι
γιατί να πιστεύεις ακόμα
πως η ιστανμπούλ περιμένει εσένα
πως περιμένει ένα όνειρο
ή να περάσουν τα πουλιά
κάθεσαι στην ακτή
του ουσκουντάρ και απέναντι
η πόλη ντυμένη στον καπνό
κλείσε τα μάτια
περίμενε τον σεισμό
περίμενε τους νέους άντρες
από την ανατόλια ντύσου
στα μαύρα όπως αυτοί
μην περιμένεις
την ινσταμπούλ
χτίσε τη νύχτα να μπεις
ένα σπίτι και το πρωί
πυρπόλησέ το
*
#şiirsokakta
ακόμη σκέφτομαι
εκείνα τα ποιήματα
που θέλαμε να γράψουμε σε πέτρες
στο πάρκο
τα μαύρα φτερά
των γλάρων
τα δάχτυλα σου
το μολύβι
*
γράμματα
(με τον τρόπο του σεϊέντ αλί σαλεντί)
γράμματα γράψε στη ρίρα
που τα υπαγορεύει ένα πουλί μέσα από ένα κλουβί
απ΄το κλουβί του
λέει στο περιστέρι ιστορίες για ύψη
γράμματα γράψε στη ρίρα
δεκάξι με δεκάξι στίχους
προσεκτικά δίπλωσε τα σαν τα ματόκλαδα σου
το πρωί και δώσε τα στο πουλί
μες απ΄ το σύρμα του κλουβιού
να τα αποστηθίσει:
αγαπητή ρίρα
εμείς εδώ τραγουδάμε
ένα μπερδεμένο τραγούδι
*
galata kulesi στο βάθος
τη νύχτα τα ακόρντα του σιτάρ
και το κλάμα από το σάζι του άντρα
που κάθεται πάντα εδώ το κλάμα
των δέντρων και τα βιολιά
που ακούγονται από παράθυρα
δυο η ώρα το πρωί κουρδίζει
ένας αγροίκος μουσικός το τελευταίο
όργανο πριν να ταϊσει τις τελευταίες
γάτες ένα τελευταίο τσάι
μια τελευταία ακόμη μόνο αυτή η τελευταία
ματιά αυτό το γέλιο και
τα φώτα των πλοίων τη νύχτα
στο βόσπορο
*
βερολίνο ΙΙ
η καρέκλα που κάθεσαι
μπροστά στον καθρέφτη που μέσα του
καθρεφτίζονται οι κουρτίνες θολές
είναι μια αθόρυβη καρέκλα
κάνει να θροϊζει το δέρμα σου
τα μπράτσα της χαϊδεύουν τα χέρια σου
που δεν ξέρουν
από πού να κρατηθούν
οι λέξεις
ξεγλιστρούν απ΄ τα χέρια σου πέφτουν
σε ρωγμές σε γωνίες μικρές
μέχρι να τις βρει
κάποιος
.
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
*
Ο Γκερρίτ Βούστμανν γεννήθηκε το 1982 στην Κολωνία. Σπούδασε Φιλολογία των ανατολικών χωρών, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας και της Βόννης. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και πεζά σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ιταλικά, Τουρκικά και Περσικά. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου